Advertisement
COVID-19!Szanowni Państwo! W trosce o Państwa bezpieczeństwo wstęp tylko dla osób zaszczepionych lub z negatywnym testem na covid-19 wykonanym najpóźniej 48 godzin przed wydarzeniem.
-------------------
Jeden z najważniejszych spektakli 2021 wg tygodnia "Polityka!"
"tancerka (zwłaszcza w wymiarze kolektywnym) była i nadal uważana jest za zagrożenie dla systemu jej głos potencjalnie mógł przenikać wzdłuż i w poprzek starych struktur; tancerka nie sprzeciwia się patriarchatowi, ale go rozmontowuje lub uzdrawia. Katye Coe"
LARVA to koncert ciała, punkowa celebracja samospalenia, śmierci, która staje się uwerturą wokalizacji scenicznej persony — kobiecego klowna. To taniec skoncentrowany na mocy wokalizacji i jej politycznych implikacjach, badający zdolność ciała do wyrażania lęków i zaburzania zastanych porządków. To hołd oddanym kobiecym drapieżcom, akt zrodzonym z ziemi, ognia i popiołu.
LARVA to manifest feministyczny, który jest bezwstydny, głośny, surowy. To rodzaj osobistej, politycznej wypowiedzi, piosenki o mocy wrzasku wnętrzności ciała, o płynnej seksualności, o erotyce wyślizgującej się nadzorowi władzy. To hołd złożony punkowym artystkom takim jak Patti Smith, Diamanda Galas czy Kim Gordon.
W LARVIE scena wykorzystana jest jako przestrzeń przecięcia różnych kanałów doświadczania: kina, teatru, koncertu i obrzędu. Integralnym elementem spektaklu jest video nawiązujące do tradycji feministycznej erotyki, która sprzeciwia się patriarchalnym i mizoginistycznym obrazom kobiecej seksualności i przyjemności.
Czerpiąc z kultury punka i hip-hopu, poprzez wibracje, oddech, spojrzenie, gest, LARVA animuje i reanimuje ciało w częściach, staje się wybuchową cielesną błazenadą, parodią nieodpowiednich zachowań, gestów i wypowiedzeń. Przełamuje cielesną formę, tworząc nowe pas.
LARVA to maska-widmo, które ze sceny teatralnej czyni przestrzeń transgresji.
W swoich rozważaniach nad postacią Pulcinelli Agamben zwraca uwagę na związek między światem umarłych a teatrem. W odczytaniu tym scena staje się portalem, bramą, przejściem. W LARVIE punkowa figurowa kobiecej tricksterki przemienia to, co ludzkie w coś nie-do-końca ludzkiego, coś nie na miejscu, zakłócającego prawidłowe reguły performowania.
LARVA przywołuje subwersywną moc spektaklu, maskarady i farsy.
Jako model ucieleśnienia maska uwalnia heterogeniczny potencjał persony i upolitycznia jej wypowiedź: daje wyraz wielości, ambiwalencji i zmienności, a także społecznemu, cielesnemu i wokalnemu wymiarowi ja. Głos ma płeć, klasę, rasę, jest usytuowany i naznaczony, jest fonicznym ja, które rozciąga ciało i spaja je z tym, co polityczne.
LARVA porusza kwestię kobiecej sprawczości w jej relacji do wolności słowa, ekspresji ciała, seksualności i przyjemności.
Przez lata kobiety, zamiast scalać się z erotyczną siłą wokalizacji, pozbawiane były prawa głosu. Kobiecy głos stanowił realne zagrożenie dla systemu, co ucieleśnia mitologiczna figura śpiewającej syreny, w swym krzyku przemieniającej „kobiecy głos” w zabójcze zaklęcie.
LARVA bada sposoby, w jakie kobieca cielesna ekspresja i nienormatywna wokalizacja może przekształcać horyzont tego, co społeczne.
LARVA to ciało społeczne w działaniu.
Koncepcja, choreografia, performans – Marta Ziółek
Dramaturgia – Teresa Fazan
Film – Adam Zduńczyk
Maski – Mateusz Bidziński
Muzyka – Wojciech Blecharz, współpraca: Natan Kryszk
Perkusja – Bartosz Szabłowski
Kostiumy – Joanna Hawrot
Grafika na kostium i materiał – Marcin Domański
Scenografia – Natan Kryszk i Pola Czunikin-Krasowicka
Światło – Aleksandr Provaliński
Praca z głosem i wsparcie w procesie – Agata Bargiel
Uwaga! Spektakl przeznaczony dla widzów dorosłych.
Advertisement
Event Venue & Nearby Stays
Komuna Warszawa, Emilii Plater 31, 00-688 Warsaw, Poland, Warsaw
Tickets