Name: Mech. Wystawa Agnieszki Rożnowskiej | Wernisaż: 28.02 / piątek / 18:00
Start: 2025-02-28T15:00:00+01:00
End: 2025-02-28T19:00:00+01:00
Location: Stefana Czarnieckiego 51, 01-541 Warsaw, Poland

$Mech. Wystawa Agnieszki Ro\u017cnowskiej | Wernisa\u017c: 28.02 \/ pi\u0105tek \/ 18:00$

Agnieszka Rożnowska „Mech”
Kolejna odsłona twórczości Agnieszki Rożnowskiej opowiada o relacji człowieka z naturą. W nawiązaniu do tytułu nowego cyklu fotografii i video-artów wystawa została spięta klamrą „Mech”.
Mech to roślina delikatna, ale zarazem mięsista, wilgotna i zawsze zielona. Przez swoją miękkość – niezwykle zmysłowa. W uśpionym zimowym lesie tylko mech ukazuje symptomy życia, koi oko zmęczone szarą porą jesienno-zimowej gamy barwnej. Tej drobnej roślinie, od wieków w różnych kulturach, przypisywano niezwykłą moc sprawczą i bogatą symbolikę.
W tradycji chrześcijańskiej mech symbolizował pokorę i cichość. Stanowiąc zieloną otulinę skał i drzew, swoim niepozornym pięknem przypominał wiernym o skromności i wierze.
W średniowieczu mnisi wykorzystywali mech do tworzenia dekoracji w klasztorach, podkreślając tym samym związek człowieka z przyrodą i boskim stworzeniem. W kulturze celtyckiej mech uważany był za roślinę magiczną, pełną tajemniczych właściwości. Druidzi używali mchu w rytuałach, wierząc, że posiada moc ochrony i uzdrawiania. Mech, rosnący w cieniu starych drzew, był postrzegany jako łącznik między światem ludzi i duchów.
W kulturze japońskiej mech był ceniony za swoje walory estetyczne i duchowe. Przeniknął głęboko do codziennego życia Japończyków stając się niezbędnym elementem krajobrazu
japońskich ogrodów. Kojarzony z kategorią estetyczną wabi-sabi, ucieleśniał piękno odnajdywanego w prostocie i niedoskonałości. W wielu krajach uznawany za chwast, w Japonii chwalony za skromną urodę, odporność, a nawet cierpliwość (powolny wzrost) oraz niezależność. Symbolizował wieczność i harmonię. Wierzono, że przynosi spokój i wprowadza w stan medytacji, pomagając zbliżyć się do natury i odnaleźć wewnętrzną równowagę.
Wystawę w Galerii Żoliborskiego Domu Kultury budują prace (fotografie i video) z nowego cyklu zatytułowanego „Mech”. Cykl ten, podobnie do całej twórczości Rożnowskiej, wpisuje się w jej zainteresowania dialogiem z tradycją dalekowschodnią i europejską. Dotychczasowe serie, przeważnie odnosiły się do ubioru jako pamięci ciała. Tym razem jednak nie ubiór stał się główną inspiracją autorki, a mech. Choć i on tworząc otulinę
kamieni, skał, drzew, może być postrzegany jako rodzaj „odzienia” natury.
Autorka podejmuje w nim rozważania na temat relacji człowieka z otoczeniem, potrzeby bliskości i powrotu do natury, z której wyszliśmy, i której częścią pozostajemy. Wystawę dopełniają
prace z wcześniejszych cykli m.in. „Gorsety” (2019-2022). Tworzą je układane w passygrafie, zdekonstruowane formy gorsetów znaczone sypkim, srebrzystym grafitem na surowym podłożu z tektury.
Artystka aranżuje także swoisty warsztat-laboratorium
eksponując zarówno matryce jak i gotowe grafiki. Prace oddziałują multisensorycznie, a kluczem do ich odczytywania jest dotyk.
Maria Janion pisze, że jesteśmy bytami nie całkiem od innych odłączonymi. Niby oddzielni, a jednak zdani na nieustanne szukanie kontaktu i podtrzymywanie bliskości. Dotknięcie
potwierdza naszą odrębność, by w tym samym geście jej zaprzeczyć.
Agnieszka Rożnowska znana jest z twórczości zamykanej w cyklach odnoszących się do przemijania i motywu ubioru jako znaku człowieka. Ubiór w jej twórczości funkcjonuje jako
pamięć ciała (w odniesieniu do znaczenia i formy gorsetu, marynarki, ale też mchu) oraz relacji międzyludzkich i międzygatunkowych. Traktowany jest jako bardzo osobisty i zarazem symboliczny.
W cyklu fotografii, tym razem mech stanowi otulinę dla bezbronnego, nagiego ciała poszukującego bezpieczeństwa w naturze, z którą pozostaje w kontraście, ale też bliskości i swoistej symbiozie. Fragmenty mchu uważnie oglądane i dotykowo badane przez małą dziewczynkę, w video-arcie stają się sposobem na odkrywanie i poznawanie przez nią świata.
Autorka mówi: Jesteśmy w ciągłym procesie stawania się, bycia w świecie, w którym to właśnie natura pozwala poprzez dotyk i doświadczenia taktylne wznieść się ponad sprawy przyziemne…
Prezentowane są zapisy powstałe w różnych mediach, technikach i formatach – od grafiki warsztatowej (m.in. monotypia, akwaforta, akwatinta, odprysk oraz ich matryce), przez rysunek, obiekty, fotografie, film, wideo arty, po performance.
Kuratorka wystawy: Magdalena Durda
Agnieszka Rożnowska to niezależna artystka sztuk wizualnych, graficzka, pedagog, profesor ASP, założycielka Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Mody. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa Grafiki i Rzeźby. Zrealizowała szereg wystaw indywidualnych i zbiorowych, w tym międzynarodowych. Współpracowała ze studiem Animagie w Paryżu, prowadziła liczne warsztaty artystyczne dla różnych grup wiekowych w Polsce, Francji, Hiszpanii i Japonii. W latach 2002-2009 związana była z Instytutem Wzornictwa koszalińskiej Politechniki. Od 2010 r. prowadzi Pracownię Rysunku w Katedrze Mody na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP. Współpracuje również z Instytutem Edukacji Artystycznej APS w Warszawie.
***
Sefa Sagir is a multidisciplinary multimedia artist, technologist, musician, researcher, and performer. He is currently an instructor at the Polish-Japanese Academy of Information Technology in the New Media Arts Department. His works explore the dynamic intersection of art and technology, creating immersive, interactive experiences that captivate audiences. His practice blends immersive visual systems, sound design, and contemporary new media ideologies, resulting in powerful real-time audiovisual performances and installations.
Sefa's current focus lies in theatrical and audio-visual performances, where he implements dramaturgical frameworks to fuse design, sound, and technology. His passion for multidisciplinary creation leads him to synthesize diverse fields—art, technology, politics, and economics—into cohesive experiences that resonate across audiences.