Name: Mazowieckie „Noce i dnie”. Wspomnienie Jadwigi Barańskiej
Start: 2025-10-26T16:00:00+01:00
Location: Marszałkowska 28, 00-576 Warsaw, Poland

$Mazowieckie \u201eNoce i dnie\u201d. Wspomnienie Jadwigi Bara\u0144skiej$

Mazowiecki Instytut Kultury pragnie uczcić Jadwigę Barańską w pierwszą rocznicę jej śmierci a także przypomnieć film „Noce i dnie”, który powstał na Mazowszu. Zapraszamy twórców, aktorów i przyjaciół, by z różnych perspektyw opowiedzieli nam o kręceniu scen, budowaniu scenografii oraz relacjach powstałych na planie produkcji. Jadwiga Barańska jako aktorka wybitna zasługuje na upamiętnienie jej Osoby, filmów, teatrów telewizji.
HARMONOGRAM:
16.00-17.00: spotkanie z aktorami "Nocy i dni" i przyjaciółmi Jadwigi Barańskiej
Ich opowieści zilustrowane zdjęciami z filmu „Noce i dnie” oraz współczesnymi zdjęciami z tych miejsc, gdzie były kręcone.
17.00: senas filmu "Noce i dnie"
Goście: Jerzy Antczak, Karol Strasburger, Anna Nehrebecka, Magdalena Zawadzka, Andrzej Pągowski, Tomasz Miernowski, Bożena Stachura i Sara Muldner.
Spotkanie poprowadzi Łukasz Maciejewski.
CENA BILETÓW: 20ZŁ
„Noce i dnie” – film, który powstał na Mazowszu
Sceny z folwarku, sceny żniw, a także spacery Niechciców po majątku kręcono w mazowieckiej wsi Seroczyn, a scenę znad stawu z nenufarami w pobliskim rezerwacie przyrody Kulak w Kołodziążu. Filmowy Serbinów utworzono z Sabinowa, miejscowości niedaleko Wodynii. W celu oddania wiarygodności książce, w południowej części Seroczyna (nazywanej „Adamiec”), obok neorenesansowego pałacyku Edmunda Wernera, postawiono dworek Niechciców i zabudowania gospodarcze, posadzono 300 wierzb i wykopano staw. Wykorzystanie autentycznych miejsc i budowa dekoracji w Seroczynie pozwoliły na wierne oddanie realiów epoki i klimatu powieści. Niestety, dworek nie przetrwał długo, bo po zakończeniu zdjęć dyrektor miejscowego PGR-u kazał go rozebrać. Tuż obok Seroczyna znajdują się dwa rezerwaty przyrody: Kulak i Dąbrowy Seroczyńskie. W południowej granicy rezerwatu przyrody Kulak odnajdziemy wykopany na cele produkcji filmu staw z nenufarami, nad którym Pan Toliboski (Karol Strasburger) zerwał ich bukiet, aby położyć je u stóp Barbary (Jadwigi Barańskiej). Staw ten znajduje się tam nadal i można dalej podziwiać posadzone lilie wodne.
Pogorzel to miejscowość koło Mińska Mazowieckiego, w której kręcono filmowy Pamiętów, do którego rodzina Niechciców przeprowadza się po sprzedaży Serbinowa, gdzie później zmarł Bogumił (Jerzy Bińczycki). Nazwa Pamiętowa w książce złożona jest z Pamięcina (leżącego 4 km od Russowa) i Poklękowa (wsi leżącej między Russowem a Pamięcinem), gdzie w 1911 roku zamieszkali rodzice pisarki i gdzie jej ojciec zmarł rok później. Warszawa to kierunek przeprowadzki Barbary Niechcic po wybuchu I wojny światowej, skąd później namawiana zostaje do wyjazdu przez dawnego żydowskiego przyjaciela, który zabiera ją do posiadłości Józefa Toliboskiego w Borownie. Warszawa nigdy nie była miejscem stałego osiedlenia się Barbary Niechcic. Często o niej myślała, uczęszczała tam na kurs krawiecki, ale nie zostawała tam nigdy na długo. Kluczowym momentem w jej historii był ślub z Bogumiłem, który nakręcono w kościele sióstr Wizytek na Krakowskim Przedmieściu. Kolejny punkt na mapie Mazowsza to Sokule, mała wieś w województwie mazowieckim, w powiecie Żyrardowskim, gdzie znajduje się zabytkowy dwór z XVIII wieku, który został wykorzystany jako dwór Niechciców w Krępie.
„Noce i dnie” kręcono od 1975 do 1977 roku i Mazowsze gościło całą ekipę: twórców, aktorów, kostiumografów, scenografów, fryzjerów oraz statystów. To mazowieckie pola były krajobrazem ze snopkami, kopicami siana, zagonem kapusty. To tu statyści gonili bydło, parobkowie przysiadali na miedzy. Tłem i scenografią były sady, warzywniaki i budynki. To tu, na Mazowszu powstał wspaniały film nominowany do Oscara.
O FILMIE: "Noce i dnie"
Reżyseria: Jerzy Antczak
Rok produkcji: 1975
Gatunek: dramat obyczajowy, epicki
Czas trwania: 230 minut
Obsada główna: Jadwiga Barańska, Jerzy Bińczycki, Karol Strasburger
„Noce i dnie” to polska produkcja z 1975 roku, wyreżyserowana przez Jerzego Antczaka. Film został nominowany do Oscara w 1977 roku w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego. W rolach głównych wystąpili Jadwiga Barańska i Jerzy Bińczycki jako Barbara i Bogumił Niechcicowie.
Historia Barbary Niechcic jest przepełniona plątaniną wspomnień o jej prawdziwej miłości, nieszczęśliwym małżeństwie, tęsknocie za miastem, marzeniach o lepszym życiu, melancholii i codziennej rzeczywistości życia na wsi.
Akcja filmu rozciąga się od młodości bohaterki aż po jej podeszły wiek, osadzona jest na przełomie XIX i ** wieku, na terenach Polski znajdujących się pod zaborami. Przeplatające się momenty z życia Barbary oraz niezwykle głęboka ewolucja jej postaci wciągają widza w opowieść o ukrywanym smutku, utracie, kwestionowaniu sensu życia oraz nostalgii za niespełnioną, dawną miłością.