Name: Φεμινισμός και Τέχνη στη δεκαετία του '70
Start: 2025-03-09T18:30:00+02:00
Location: Ζαχαρίτσα 40, 117 41 Αθήνα, Ελλάδα

$\u03a6\u03b5\u03bc\u03b9\u03bd\u03b9\u03c3\u03bc\u03cc\u03c2 \u03ba\u03b1\u03b9 \u03a4\u03ad\u03c7\u03bd\u03b7 \u03c3\u03c4\u03b7 \u03b4\u03b5\u03ba\u03b1\u03b5\u03c4\u03af\u03b1 \u03c4\u03bf\u03c5 '70$

ΔΙΑΣΠΑΡΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Ένα εκπαιδευτικό εγχείρημα από τη Magnas, σε επιμέλεια Ευγενίας Τζιρτζιλάκη
*Αυτή ειναι η δεύτερη από τις 3 ομιλίες για Γυναίκες που δούλεψαν με το σώμα τους, καθώς ολοκληρώνεται το σεμινάριο Φεμινιστικής Ιστορίας της Τέχνης με την ιστορικό Γκέλυ Γρυντάκη ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ και πριν ξεκινήσει το σεμινάριο με τίτλο ΤΟ ΣΩΜΑ.

ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '70
Μία ομιλία της Κύπης Χρυσού
Η έρευνα εξετάζει τον αντίκτυπο του φεμινιστικού κινήματος στις Ελληνίδες καλλιτέχνιδες κατά τη δεκαετία του 1970, μέσα από τη μεθοδολογία της βιβλιογραφικής ανασκόπησης. Σκοπός της μελέτης είναι να αναδειχθεί η συνεισφορά των Ελληνίδων καλλιτέχνιδων στον πολιτισμό και την κοινωνία, καθώς και να διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους η μνήμη επηρεάζει το παρόν και το μέλλον.
Χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος αναλύεται το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο του φεμινιστικού κινήματος στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ελλάδα, με έμφαση στην περίοδο της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης. Εξετάζεται η φεμινιστική εκδοτική δραστηριότητα και οι εικαστικές ομάδες της εποχής, με στόχο να διαπιστωθεί η σχέση μεταξύ φεμινιστικής θεωρίας και καλλιτεχνικής πρακτικής. Επίσης, διερευνάται η χρήση νέων μέσων έκφρασης από τις καλλιτέχνιδες.
Στο δεύτερο μέρος γίνεται παρουσίαση τριών Ελληνίδων καλλιτέχνιδων, των Μαρία Καραβέλα, Βάσω Κυριάκη και Λήδα Παπακωνσταντίνου που έδρασαν κατά τη δεκαετία του ’70. Είναι τρεις σημαντικές καλλιτέχνιδες που δραστηριοποιήθηκαν στον ελληνικό εικαστικό χώρο με κοινά αλλά και διαφορετικά χαρακτηριστικά στο έργο τους. Η επιλογή έγινε με βάση τις
έννοιες, Αντίσταση, Συλλογικότητα, Φεμινισμός, που αντιπροσώπευαν τα κυρίαρχα πολιτικό-κοινωνικά αιτήματα στις δεδομένες ιστορικές συνθήκες της χώρας, καθώς και την εισαγωγή, μέσω του έργου τους, νέων πρακτικών στον Ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο, όπως τα περιβάλλοντα, η εκτέλεση δράσεων (performance), τα κολλάζ, η ενεργή συμμετοχή του κοινού, αλλά και η πολιτική χροιά στο έργο τους.
Η έρευνα επιδιώκει να εντοπίσει τις αιτίες που εμπόδισαν τη σύνδεση της φεμινιστικής θεωρίας με την καλλιτεχνική πρακτική και να αναδείξει τις επιδράσεις αυτής της διάστασης στη σκέψη και την καλλιτεχνική πράξη των γυναικών της εποχής.

* * *
Η Κύπη Χρυσού ζει και εργάζεταιι στην Αθήνα. Σπούδασε γραφιστική στον ΑΚΤΟ, με την οποία και ασχολήθηκε περίπου για μία δεκαετία. Eργάστηκε στον τομέα των επιχειρήσεων, αλλά επέστρεψε στον χώρο της τέχνης με σπουδές ΒΑ (Hons) Fine Art & New Media στον AKTO, Middlesex University London.
Μέσα από τη δουλειά της εξερευνά διαφορετικές κοινωνικές πτυχές, όπως η κοινωνική κατασκευή του φύλου, μελετώντας τις κατά τόπους παραδόσεις, μέσα από τα στερεότυπα (διακρίσεις λόγω φύλου και παραδοσιακών ρόλων του φύλου), την αντικειμενοποίηση, την καταπίεση και την κοινωνική δομή της πατριαρχίας. Την ενδιαφέρει επίσης η σύνδεση με το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο και ο ρόλος της λήθης στην καταγραφή της ιστορίας.