Open Cinema: Fitzcarraldo (1982) - Werner Herzog

Wed Oct 05 2022 at 05:05 pm

Cinema RITCS | Brussels

Cinema RITCS
Publisher/HostCinema RITCS
Open Cinema: Fitzcarraldo (1982) - Werner Herzog
Advertisement
(English below)
OV-EN - 158'
⭐⭐⭐
DE CINECLUB RITCS heeft een zeer divers en rijkgeschakeerd programma samengesteld voor onze OPEN CINEMA van 5 oktober, non stop en twaalf uren boeiende films van 12u tot 0u. Voor 6 films betaal je slechts 12 euro. Dat is de inkomprijs in de popcornfabriek Kinepolis voor 1 film. Niet aarzelen dus, komen kijken (zonder popcorn of drank) naar 'the best of the 80s' in CINEMA RITCS.
⭐⭐⭐
Op 6 juni 1981 lag er in het oerwoud van Peru een uitgeputte regisseur naar de stilte van de nacht te luisteren. Werner Herzog probeerde tevergeefs tot rust te komen. Ieder geluid klonk hem als een smartelijke kreet in de oren. De insecten, de dieren, zelfs de motoren in de verte leken gefolterd te worden. 's Nachts voelde hij zich nog eenzamer dan overdag, noteerde hij in zijn dagboek. Drie jaar was hij inmiddels al bezig met Fitzcarraldo, een film die vanaf het eerste moment vervloekt leek. 'De hoofdrollen in ons verontrustende drama worden niet langer door mensen gespeeld', schreef Herzog wanhopig, 'maar door de stalen kabels, de lieren, de boomstammen, de modder, de rivier, de regen, de aardverschuivingen.'
Fitzcarraldo geraakte uiteindelijk af. Maar het duurde een kwart eeuw voordat Herzog zijn dagboekaantekeningen uit de draaiperiode weer tevoorschijn durfde te halen. Herzog en zijn crew leefden in Peru in barre omstandigheden. Slapen deden ze op de grond. Hun behoefte doen moest in de bosjes. Na een slangenbeet zag een lid van de crew zich gedwongen om zijn voet snel met een kettingzaag te amputeren. Hoofdrolspeler Jason Robards haakte halverwege af met dysenterie, waarna alles opnieuw gefilmd moest worden. Klaus Kinski, zijn vervanger, gedroeg zich zo onuitstaanbaar dat Peruaanse crewleden plannen maakten om hem te vermoorden. Tot overmaat van ramp brak in de regio een oorlog uit tussen Peru en Ecuador.
Het verhaal is een beetje ingewikkeld, maar Fitzcarraldo gaat kort gezegd over een man die met de hulp van honderd indianen een stoomboot over een berg probeert te trekken. Tot ontzetting van zijn producenten weigerde Herzog om voor deze scènes special effects te gebruiken. Er moest echt een stoomboot van 320 ton over een berg getrokken worden. Uit Herzogs dagboek blijkt dat die gestoorde operatie maanden duurde. Tegenslag volgde op tegenslag. Kabels knapten en vuistdikke haken bogen als paperclips, terwijl Kinski er als een waanzinnige bij stond te schreeuwen. Maar de boot kwam de berg op.
In de film wordt de held spottend 'veroveraar van het nutteloze' genoemd. Van de regisseur kan hetzelfde gezegd worden, lijkt Herzog te bedoelen met de titel die hij zijn dagboek meegaf. Maar daarmee doet hij zijn krachtmeting met de berg misschien toch tekort.
Fitzcarraldo is namelijk een fantastische film. De waanzin, de twijfel, de wanhoop en de euforie spatten van het scherm. Niemand maakt mij wijs dat de film net zo goed was geworden als de stoomboot een miniatuur in een botanische tuin was geweest – zelfs niet als de special effects precies dezelfde beelden hadden opgeleverd. Want wie een film wil maken over iemand die een stoomboot over een berg sleept, kan zich niet beter in zijn onderwerp verdiepen dan door zelf een stoomboot over een berg te slepen. Herzog wist wat zijn hoofdpersoon voelde, want hij voelde hetzelfde.
We kunnen Fitzcarraldo daarom zien als een stil pleidooi voor modder, zweet en spierkracht. In een tijd waarin complete speelfilms uit de computer rollen, herinnert de film eraan dat authenticiteit soms vieze handen vergt.
⭐⭐⭐⭐⭐⭐
??: On June 6, 1981, in the jungles of Peru, an exhausted director lay listening to the night quiet. Said director, Werner Herzog, was trying in vain to calm himself down. The insects, the animals, even the engines in the distance seemed tortorous. At night, he felt even lonelier than during the day. He had already been working on FITZCARRALDO for three years, and the film had seemed cursed from the first moment. "The protagonists in our disturbing drama are no longer played by humans," Herzog wrote desperately, "but by the steel cables, the winches, the logs, the mud, the river, the rain, the landslides."
The story has a happy ending: Herzog finished the movie. But it took a quarter of a century before Herzog dared to dig out his diary entries from the shooting period. They revealed a lot: Herzog and his crew had lived in Peru in absolutely grueling conditions. They slept on the ground. They had to relieve themselves in the bushes. After a snake bite, a crew member was forced to quickly amputate his foot with a chainsaw. Leading actor Jason Robards dropped out with dysentery halfway through, after which everything had to be reshot. Klaus Kinski, his replacement, behaved so insufferably that Peruvian crew members planned to K*ll him. To make matters worse, a war broke out in the region between Peru and Ecuador.
In short, Fitzcarraldo is about a man who tries to pull a steamboat over a mountain with the help of a hundred Indians. To the dismay of his producers, Herzog refused to use special effects for these scenes. A 320-ton steamer really had to be pulled over a mountain. Herzog's diary shows that this crazy operation took months. Setback followed setback. Cables snapped and fist-sized hooks bent like paper clips, while Kinski screamed frantically. But the boat came up the mountain in the end.
Fitzcarraldo is a fantastic movie. The madness, the doubt, the despair and the euphoria splash off the screen. No one can tell you the film would have turned out as good if the steamboat had been a miniature in a botanical garden—even if the special effects had produced exactly the same images. Because if you want to make a film about someone towing a steamboat over a mountain, there is no better way to delve into his subject than by towing a steamboat over a mountain yourself. Herzog knew what his protagonist felt, because he felt the same.
We can therefore see Fitzcarraldo as a silent plea for mud, sweat and muscle. At a time when complete feature films are rolling out of the computer, the film is a reminder that authenticity sometimes requires dirty hands.
⭐⭐⭐⭐⭐⭐
Tickets: https://tickets.ritcs.be/
Advertisement

Event Venue & Nearby Stays

Cinema RITCS, Antoine Dansaertstraat 70,Brussels, Belgium

Tickets

Sharing is Caring: