Advertisement
Czy pomnik jako forma z natury upamiętniająca może mówić o przyszłości? Czy może być użyteczny dla budowania wspólnoty złożonej z odmiennych głosów oraz doświadczeń? Marta Romankiv jesienią zainicjowała proces budowy narzędzia umożliwiającego wypowiadanie się grupom, które zazwyczaj stanowią niesłyszalną, często marginalizowaną, mniejszość. Od 5 grudnia zapraszamy do zapoznania się zarówno z dokumentacją procesu powstawania projektu jak i jego efektem; stalową konstrukcją – prototypem, która może pełnić rolę uniwersalnej konstrukcji do wygłaszania potrzeb i postulatów różnych grup społecznych.
✦✦
Marta Romankiv. Pomniki będą mówiły naszymi głosami
▪️ 5.12-1.03.2025
▪️ Wernisaż: 5.12, 18:00
▪️ Kurator: Piotr Lisowski
▪️ Współpraca: Freddy Abadia, Alina Berdnyk, Tina Braharnyk, Ernesto Cardenas, Aliaksandr Danilkin, Alena Leo, Iuliia Litsevytch, Sashko Ostapchuk, Vanessa Ruggeiro
▪️ Projekt został zrealizowany przy współpracy z NOMADĄ - Stowarzyszeniem na Rzecz Integracji Społeczeństwa Wielokulturowego
Punktem wyjścia dla usytuowanego na granicy sztuki i aktywizmu projektu jest pomnik hrabiego Aleksandra Fredry z wrocławskiego Rynku, który odbył własną „migrację” ze Lwowa do stolicy Dolnego Śląska. Rzeźba przeniesiona w 1956 roku z miasta, w którym urodziła się Marta, przebyła drogę nie tylko przesiedlonej po II Wojnie Światowej ludności polskiej, ale także wielu współczesnych osób migranckich.
✦✦
Aby obiekt po raz pierwszy mógł wybrzmieć, do wspólnej pracy artystka zaprosiła grupę osób migranckich pochodzących z Ukrainy, Białorusi i Kolumbii. W czasie warsztatowych spotkań rozmawiali o swoich doświadczeniach, łączących ich trudnościach, ale także potencjalnych scenariuszach przyszłości, opartych na wizji heterogenicznego społeczeństwa. W efekcie powstało specyficzne słuchowisko – wielojęzyczny głos, którego forma bazuje na strukturze dramatu literackiego, a treść tworzy wspólny manifest o potrzebie odzyskania praw i równego, sprawiedliwego miejsca w tkance społecznej.
Stalowa konstrukcja prototypu, zaprojektowana i dopasowana do gabarytów „pomnika-migranta” Fredry, połączona ze słuchowiskiem staje się w sposób symboliczny platformą dla głosów, których reprezentacji brakuje w przestrzeni publicznej.
✦✦
Marta Romankiv w swoim działaniu postrzega motyw pomnika jako forum – miejsce spotkań, wydarzeń kulturalnych, protestów społecznych oraz wyrażania opinii przez szereg różnorodnych grup. Zastanawia się, czy stojące na centralnych placach miast rzeźby mogą pomóc w kształtowaniu nowej, bardziej inkluzywnej wspólnotowej przyszłości.
Prototyp artystki jest próbą opracowania obiektu przeznaczonego do przestrzeni publicznej, który ma stanowić otwartą platformę sprzyjającą wspólnotowemu dialogowi społecznemu. Jego głównym celem jest zwrócenie uwagi na potrzebę zapewnienia ludziom równych szans i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. Jego idea ma przede wszystkim uzmysłowić problem i stworzyć demokratyczne narzędzie do „wypowiadania” i „upamiętniania”. Działanie Marty Romankiv jest rodzajem eksperymentu społecznego – oddania platformy w ręce społeczności w celu zbadania możliwości jej użyteczności.
Więcej informacji
PL -- https://66p.pl/pomniki-beda-mowily-naszymi-glosami-marta-romankiv
ENG -- https://66p.pl/en/pomniki-beda-mowily-naszymi-glosami-marta-romankiv
UKR -- https://66p.pl/uk/pomniki-beda-mowily-naszymi-glosami-marta-romankiv
✦✦
Marta Romankiv – urodzona we Lwowie (Ukraina). Jest artystką interdyscyplinarną, twórczynią instalacji, prac wideo oraz sytuacji społecznych. Ukończyła kierunek ceramiki artystycznej w Lwowskim Państwowym Instytucie Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej. Kontynuowała studia w Polsce – na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, a tytuł magistry uzyskała na Akademii Sztuki w Szczecinie. Aktualnie przygotowuje się do obrony doktoratu na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Swoją działalność skupia głównie wokół tematu wykluczenia społecznego w kontekście migracji, jak i związanych z tym problemów tożsamościowych. Jej projekty najczęściej mają charakter partycypacyjny i znajdują się na pograniczu aktywizmu, nauk społecznych i sztuki. Artystka mieszka i pracuje w Polsce.
Piotr Lisowski – kurator i historyk sztuki, autor wystaw, tekstów, redaktor publikacji, niezależny badacz sztuki współczesnej. Dyrektor artystyczny 66P Subiektywnej Instytucji Kultury. W latach 2017–2022 związany z Muzeum Współczesnym Wrocław, którym kierował od 2020 do 2021 roku. Wcześniej, w latach 2007–2016, był kuratorem i opiekunem kolekcji CSW Toruń, a także współtwórcą niezależnej GALERII MIŁOŚĆ (2014–2017). Wykłada na kierunku Mediacja Sztuki Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.
Advertisement
Event Venue & Nearby Stays
66P Subiektywna Instytucja Kultury, ulica Księcia Witolda 62/70, 50-203 Wrocław, Polska,Wroclaw, Poland
