Advertisement
[For ENG scroll down]PL:
Jolanta Owidzka. Nie ważyłabym się chodzić po dziele sztuki
Wernisaż: 7.12. 2024, godz. 19.00
Wystawa: 8.12.2024-18.01.2025
Fundacja Arton
ul. Foksal 11/4
Wtorek-czwartek 12.00-18.00
Kuratorzy: Marika Kuźmicz, Adam Parol
Identyfikacja wizualna: Agnieszka Probola
Wystawa Nie ważyłabym się chodzić po dziele sztuki jest próbą spojrzenia na twórczość Jolanty Owidzkiej, jednej z najbardziej znanych reprezentantek polskiej szkoły tkaniny, w kontekście historii jej najważniejszych wystaw, zaczynając od pierwszego indywidualnego pokazu w warszawskiej Zachęcie w 1960 roku. W ramach przygotowywania prezentacji swoich prac Owidzka podejmowała współpracę między innymi z Zofią i Oskarem Hansenami (CBWA Zachęta), Krzysztofem Meisnerem (Sala Koncertowa w Radomiu) czy ze Stanisławem Zamecznikiem (BWA w Lublinie i w Sopocie). Owocowało to starannie przemyślanymi i progresywnymi aranżacjami, których założenia przekraczały tradycyjne rozumienie „architektury wystawienniczej”. Propozycje miały na celu nie tylko eksponowanie tkanin autorstwa Owidzkiej, ale także podkreślenie ich funkcji i złożonych znaczeń.
Według słów artystki to właśnie dzięki swoim współpracownikom mogła ona wykreować w ramach wystawy „inną przestrzeń”, która była równocześnie autonomiczna i bardzo konkretna – prezentowane tkaniny nie były jedynie abstrakcyjnymi elementami, ale także komunikowały odbiorcy swoją funkcję. Proces pracy nad własnymi wystawami był dla Owidzkiej szczególnie istotny, ponieważ to wtedy klarowały się jej koncepcje dotyczące funkcjonowania tkaniny we wnętrzu: nie jako obiektu zawieszonego na ścianie i nie tylko istniejącego w przestrzeni – ale wręcz tę przestrzeń tworzącego, organizującego ją. Jak mówiła artystka:
„Najlepsi [polscy wystawiennicy] robili wspaniałe wystawy, mieli znakomite koncepcje nowatorskich rozwiązań i konstrukcji. Współpraca z architektami nauczyła mnie, że gdy się wychodzi z wystawy, ważne jest wrażenie całości. I że czasem trzeba zrezygnować z działania jednego elementu na rzecz całości. To była dla mnie wielka szkoła myślenia i umiejętności organizowania wnętrza przy pomocy tkaniny."
W efekcie tworzone z wielką wrażliwością na kolor, efektowne prace Owidzkiej były jednocześnie konceptualne, zdyscyplinowane formalnie i przekraczające ramy tradycyjnie rozumianego medium tkaniny, jednak w inny sposób, niż miało to miejsce na przykład w przypadku prac Magdaleny Abakanowicz czy Wojciecha Sadleya. Tkaniny artystki były zawsze mocno sprzężone z ich funkcją użytkową, ale w ramach tego założenia jednocześnie progresywne, nie wyłącznie dekoracyjne, sama zaś artystka przez całe twórcze życie była otwarta na eksperyment.
Tytuł wystawy nawiązuje do wpisu w księdze gości, który ktoś pozostawił podczas pokazu Owidzkiej w Zachęcie, pisząc, że nie ośmieliłby się chodzić po dywanach jej autorstwa, co pchnęło ją do badania możliwości prezentowania tkaniny w przestrzeni i relacji przestrzeni z tkaniną i doprowadziło do spektakularnych rozwiązań, takich jak choćby realizacji Biele (1975), zaprojektowanej dla hotelu Victoria w Warszawie.
W ramach wystawy w Fundacji Arton prezentujemy wybrane tkaniny autorstwa Jolanty Owidzkiej z kolekcji Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi oraz dokumentację z jej wystaw ze zbiorów CMWŁ, Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki oraz prywatnego archiwum córki artystki Joanny Owidzkiej.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Projekt współfinansuje m.st. Warszawa
EN:
Jolanta Owidzka. I Wouldn’t Dare Walk on a Work of Art
Opening: 7 December 2024, 7 pm
Exhibition: 8 December 2024–18 January 2025
Arton Foundation
ul. Foksal 11/4, Warsaw
Tuesday–Thursday, 12 pm–6 pm
Curators: Marika Kuźmicz, Adam Parol
Visual identification: Agnieszka Probola
The exhibition I Wouldn’t Dare Walk on a Work of Art is an attempt to reflect on the oeuvre of Jolanta Owidzka, one of the most prominent representatives of the Polish school of textiles, in the context of her most significant exhibitions, beginning with her first solo show at Warsaw's Zachęta Gallery in 1960. In preparing her presentations, Owidzka collaborated with renowned figures such as Zofia and Oskar Hansen (CBWA Zachęta), Krzysztof Meisner (Sala Koncertowa in Radom), and Stanisław Zamecznik (BWA in Lublin and Sopot). These partnerships resulted in meticulously conceived, innovative arrangements that transcended conventional notions of exhibition design. This approach was intended to not only present Owidzka's textiles but also emphasized their functions and intricate meanings.
In her own words, it was through collaborations with her partners that she was able to create a "different space" within her exhibitions – both autonomous and very concrete. The featured fabrics were not merely abstract elements but conveyed their functional roles to the viewer. The process of working on her exhibitions held particular significance for Owidzka, as it clarified her vision of fabric's role in interiors. For her, a fabric was not just an object to be hung on a wall but a medium that actively existed within, organized, and even created space. As she explained, "The best [Polish exhibitors] created exceptional exhibitions, developing innovative concepts and solutions. Cooperation with architects has taught me that when you leave an exhibition, the overall impression matters most. And that sometimes it's necessary to sacrifice the prominence of one element for the harmony of the whole. This experience was an invaluable lesson for me and taught me how to organize an interior using fabric."
As a result, Owidzka's striking works, created with great sensitivity to color, were simultaneously conceptual, formally disciplined, and transgressive of the traditional boundaries of textile art. However, her approach differed from that of artists like Magdalena Abakanowicz or Wojciech Sadley. Owidzka's textiles were always strongly connected to their utilitarian function, yet they remained progressive rather than merely decorative. Throughout her creative life, she embraced experimentation and innovation.
The title of the exhibition refers to a guestbook entry from Owidzka's exhibition at the Zachęta Gallery, where a visitor remarked that they would not dare to walk on her carpets. This comment inspired Owidzka to delve deeper into the possibilities of presenting fabrics within a space and examining its relationship to spatial environments. This exploration resulted in spectacular solutions, such as Whites (1975), created for the Victoria Hotel in Warsaw.
The exhibition at the Arton Foundation features selected works by Owidzka from the collection of the Central Museum of Textiles in Łódź, alongside documentation of her past exhibitions from this museum, the Zachęta National Gallery of Art and the private archive of Joanna Owidzka, the artist's daughter.
Subsidized by the Ministry of Culture and National Heritage from the Fund for Promotion of Culture
Co-financed by the City of Warsaw
Advertisement
Event Venue & Nearby Stays
Foksal 11/4, 00-372 Warsaw, Poland, ulica Foksal 11, 00-372 Śródmieście, Polska,Warsaw, Poland