Name: JEŚLI/TO [IF/THEN] — wystawa
Start: 2025-10-03T19:00:00+02:00
Location: ul. Jazdów 2, 00-467 Warsaw, Poland, 00-467 Warsaw, Poland

$JE\u015aLI\/TO [IF\/THEN] \u2014 wystawa$

⌨️ JEŚLI/TO
🎮[IF/THEN]
03/10/2025 — 01/02/2026

Artystki i Artyści [Artists]: 2Girls1Comp, Andrei Chodera-Isakau, Anna Bidzilia, Cassie McQuater, Dorijan Šiško, Filip Kostić, Jan Możdżyński, Janne Schimmel, Joshua Citarella, Kévin Bray, Léa Porré, Levi van Gelder, Lucie Gottlieb, Maciej Krygier, Sara Bezovšek, Sebulec, Sonia Górecka, Theo Triantafyllidis, Tomas Sjögren, Wendi Yan, Wojtek Didkowski, Yi Xie, Yuliia Frolova

Projekt narracji [Narrative Design]: Stanisław Święcicki
Projekt wystawy [Exhibition Design]: Elżbieta Szurpicka
Identyfikacja wizualna [Visual Identity]: Alexey Layfurov

Kuratorki [Curators]: Sara Szostak i Marta Grytczuk
Główna Producentka [Executive Producer]: Julia Lipiec

⌨️ Zapraszamy na wernisaż 03/10/2025 o 19:00. Wstęp wolny.
🔗https://u-jazdowski.pl/program/wystawy/jesli-to?tid=t_content
───────────────────────────────
[𝖠𝗄𝗍𝗒𝗐𝖺𝖼𝗃𝖺 𝗌𝗒𝗌𝗍𝖾𝗆𝗎. Ł𝖺𝖽𝗈𝗐𝖺𝗇𝗂𝖾 𝗌́𝗋𝗈𝖽𝗈𝗐𝗂𝗌𝗄𝖺 𝗇𝖺𝗋𝗋𝖺𝖼𝗒𝗃𝗇𝖾𝗀𝗈...]
𝗢 𝗪𝗬𝗦𝗧𝗔𝗪𝗜𝗘
JEŚLI/TO [IF/THEN] skupia osoby artystyczne rozpoznające moment, w którym jako ludzkość wkroczyliśmy w fazę definiowaną mianem post-narracyjnej kondycji. Nie chodzi o zmierzch czy koniec narracji, ale raczej o ich rozrost i rozprzestrzenianie się. Opowieści migrują poza tradycyjnie rozumiane formy. Przenikają do naszego widzenia peryferyjnego i rezonują tuż pod progiem świadomości, samoczynnie generując się w szczelinach powstałych między tym, co wybraliśmy, a tym, co wybrało nas. Na wystawie te niewidzialne narracje można zobaczyć, dotknąć i podać w wątpliwość.
Artystki i artyści w swojej praktyce operują pojęciem narracji w kontekście zarówno technologii, jak i ideologii. Definiują interfejs jako możliwą opowieść o funkcjonowaniu świata, gdzie każdy algorytm determinuje przekonania o przyczynach i skutkach, a każdy błąd i zakłócenie ujawniają nieskończoną alternację możliwości. Poprzez mechanikę gier, instalacje interaktywne, responsywną architekturę czy nawet spekulatywną fan fiction, która reorganizuje narracyjny kanon, obnażają konstrukcję warunku kształtującą współczesne doświadczanie. Poza układem odniesień prace artystyczne zdają się nie istnieć jako zbiór odrębnych obiektów. Funkcjonują za to w roli atraktorów narracji — dryfujących stref możliwych kierunków, ognisk reorganizujących wokół siebie pola znaczeń.
Zamiast nostalgii za utraconymi przyszłościami czy prognozowania technoutopii JEŚLI/TO udostępnia bardziej złożoną interakcję. Ujawnia zasady konstrukcji warunkowej, organizującej naszą rzeczywistość, aby każdy z nas mógł się odnaleźć po obu stronach struktury: programować i być zaprogramowanym, tworzyć i zostać stworzonym, grać i być rozgrywanym. Aby mógł doświadczyć opowieści, przeżyć historie, przemyśleć narracje i, co ważne, dobrze się przy tym bawić.
Nie jest to kolejny model gamifikacji (też: grywalizacji) — powszechnej i zużytej korporacyjnej strategii organizującej pracę w sposób odczuwany jako zabawa czy w szerokiej skali eksploatowanej ekonomii doświadczenia wzmacniającej zaangażowanie w konsumpcję dóbr. To moment niepokojącej refleksji, że być może gry od zawsze stanowiły próby rzeczywistości, a teraz to rzeczywistość operuje logiką gier. Save’y (zapisy stanu gry) i respawny (ponowne pojawianie się postaci po śmierci), grind (powtarzalne wykonywanie zadań dla nagród), rage-quit (nagłe porzucenie gry z frustracji) i NPC (non-player character – postać niezależna, sterowana przez grę) — może to już nie jest zbiór metaforycznych odniesień, tylko warunki, w których żyjemy?
Wystawa ani nie proponuje gotowych rozwiązań, ani nie oferuje ucieczki poza tryb przypuszczający. Jest przestrzenią do świadomej, krytycznej, ale też zabawowej eksploracji i weryfikacji warunkowości. Do testowania granic systemów, w których funkcjonujemy, do znajdowania błędów — pęknięć, z których przedostaje się nieznane. I do swobodnej praktyki sposobów na przetwarzanie i bycie przetwarzanym.
───────────────────────────────
[𝖥𝗂𝗇𝖺𝗅𝗇𝖾 𝗉𝖺𝗋𝖺𝗆𝖾𝗍𝗋𝗒]
𝗂𝖿 (𝖾𝗑𝗁𝗂𝖻𝗂𝗍𝗂𝗈𝗇.𝖾𝗑𝗉𝖾𝗋𝗂𝖾𝗇𝖼𝖾𝖽 === 𝗍𝗋𝗎𝖾) {
𝗏𝗂𝗌𝗂𝗍𝗈𝗋.𝗌𝗍𝖺𝗍𝖾 = “𝗍𝗋𝗐𝖺𝗅𝖾 𝗓𝗆𝗂𝖾𝗇𝗂𝗈𝗇𝗒”;
𝗍𝗂𝗆𝖾𝗅𝗂𝗇𝖾.𝖻𝗋𝖺𝗇𝖼𝗁𝗂𝗇𝗀 = “𝗇𝗂𝖾𝗌𝗄𝗈𝗇́𝖼𝗓𝗈𝗇𝖾”;
𝗆𝖾𝖺𝗇𝗂𝗇𝗀.𝗌𝗍𝖺𝗍𝗎𝗌 = “𝗐 𝖻𝗎𝖽𝗈𝗐𝗂𝖾”;
} 𝖾𝗅𝗌𝖾 {
// 𝖳𝖺 𝗀𝖺ł𝖺̨𝗓́ 𝗃𝖾𝗌𝗍 𝗇𝗂𝖾𝗆𝗈𝗓̇𝗅𝗂𝗐𝖺.
// 𝖩𝖾𝗌𝗍𝖾𝗌́ 𝗃𝗎𝗓̇ 𝗐𝖾𝗐𝗇𝖺̨𝗍𝗋𝗓..
// 𝖥𝗎𝗇𝗄𝖼𝗃𝖺 𝗓𝗈𝗌𝗍𝖺ł𝖺 𝗐𝗒𝗐𝗈ł𝖺𝗇𝖺.
// 𝖭𝗂𝖾 𝗆𝖺 𝗉𝗈𝗐𝗋𝗈𝗍𝗎 𝖽𝗈 𝗉𝗈𝗉𝗋𝗓𝖾𝖽𝗇𝗂𝖾𝗀𝗈 𝗌𝗍𝖺𝗇𝗎 𝗓𝖺𝗉𝗂𝗌𝗎.
}
Wszystkie opcje prowadzą dalej.
Wystawa się rozpoczęła.
Jesteś już częścią jej obliczeń.
───────────────────────────────
[𝖲𝗒𝗌𝗍𝖾𝗆 𝗂𝗇𝗂𝗍𝗂𝖺𝗅𝗂𝗓𝖾𝖽. 𝖫𝗈𝖺𝖽𝗂𝗇𝗀 𝗇𝖺𝗋𝗋𝖺𝗍𝗂𝗏𝖾 𝖾𝗇𝗏𝗂𝗋𝗈𝗇𝗆𝖾𝗇𝗍...]
𝗔𝗕𝗢𝗨𝗧 𝗧𝗛𝗘 𝗘𝗫𝗛𝗜𝗕𝗜𝗧𝗜𝗢𝗡
Jeśli/To (if/then) gathers artists who recognize that we've entered what might be called the post-narrative condition. Not the end of stories, but their metastasis beyond traditional containers. Stories now exceed their traditional containers—spilling into our peripheral vision, humming beneath conscious thought, generating themselves in the spaces between what we choose and what chooses us. The exhibition makes these invisible narratives visible, tangible, and questionable.
The artists here approach narrative as both technology and ideology. They understand that every interface tells a story about how the world should work, every algorithm embodies beliefs about cause and effect, every glitch reveals alternative possibilities. Through game mechanics, interactive installations, responsive architectures, or even speculative fan-fictions that rewrite canonical narratives, they expose the conditional structures that shape contemporary experience. The works resist consumption as discrete objects. Instead, they operate as what we might call narrative attractors - zones of possibility that reorganize meaning around themselves.
But rather than nostalgia for lost futures or techno-utopian projection, Jeśli/To offers something more complex: an invitation to become literate in the conditional grammars that structure our reality. To recognize ourselves as both programmers and programmed, authors and authored, players and played. To experience stories, to live them, but also to have space to reflect, and crucially, to have fun.
This is not gamification, which is an exhausted corporate strategy of making labor feel like play. This is something more unsettling: the recognition that games have always been rehearsals for reality, and now reality itself runs on game logic. Save states and respawns, grinding and rage-quitting, NPCs and main character syndrome … maybe these aren't metaphors anymore but lived conditions?
The exhibition proposes no solutions, offers no escape routes from our conditional present. Instead, it provides a space to encounter these conditions consciously, critically, even playfully. To test the boundaries of the systems we inhabit. To locate the glitches where something else might enter. To practice different ways of being computed and computing.
───────────────────────────────
[ 𝖥𝗂𝗇𝖺𝗅 𝖼𝗈𝗇𝖽𝗂𝗍𝗂𝗈𝗇𝗌 ]
𝗂𝖿 (𝖾𝗑𝗁𝗂𝖻𝗂𝗍𝗂𝗈𝗇.𝖾𝗑𝗉𝖾𝗋𝗂𝖾𝗇𝖼𝖾𝖽 === 𝗍𝗋𝗎𝖾) {
𝗏𝗂𝗌𝗂𝗍𝗈𝗋.𝗌𝗍𝖺𝗍𝖾 = "𝗉𝖾𝗋𝗆𝖺𝗇𝖾𝗇𝗍𝗅𝗒 𝖺𝗅𝗍𝖾𝗋𝖾𝖽";
𝗍𝗂𝗆𝖾𝗅𝗂𝗇𝖾.𝖻𝗋𝖺𝗇𝖼𝗁𝗂𝗇𝗀 = "𝗂𝗇𝖿𝗂𝗇𝗂𝗍𝖾";
𝗆𝖾𝖺𝗇𝗂𝗇𝗀.𝗌𝗍𝖺𝗍𝗎𝗌 = "𝗎𝗇𝖽𝖾𝗋 𝖼𝗈𝗇𝗌𝗍𝗋𝗎𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇";
} 𝖾𝗅𝗌𝖾 {
// 𝖳𝗁𝗂𝗌 𝖻𝗋𝖺𝗇𝖼𝗁 𝗂𝗌 𝗂𝗆𝗉𝗈𝗌𝗌𝗂𝖻𝗅𝖾.
// 𝖸𝗈𝗎 𝗁𝖺𝗏𝖾 𝖺𝗅𝗋𝖾𝖺𝖽𝗒 𝖾𝗇𝗍𝖾𝗋𝖾𝖽.
// 𝖳𝗁𝖾 𝖿𝗎𝗇𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇 𝗁𝖺𝗌 𝖻𝖾𝖾𝗇 𝖼𝖺𝗅𝗅𝖾𝖽.
// 𝖳𝗁𝖾𝗋𝖾 𝗂𝗌 𝗇𝗈 𝗋𝖾𝗍𝗎𝗋𝗇 𝗍𝗈 𝗍𝗁𝖾 𝗉𝗋𝖾𝗏𝗂𝗈𝗎𝗌 𝗌𝖺𝗏𝖾 𝗌𝗍𝖺𝗍𝖾.
}
All options lead forward.
The exhibition has already begun.
You are already part of its calculations.