Advertisement
CLOCK DVA
+
EGOIST
22.11. G.20
ŁÓDŹ
FABRYKA SZTUKI
UL. TYMIENIECKIEGO 3
Jedyny koncert CDVA w Polsce.
Bilety w cenie 100zl bedą dostępne przed koncertem.
Zapewnienie: miejsc nie zabraknie.
CLOCK DVA
Liczącą kilka już dekad historię Clock DVA znaczą pozycje klasyczne dla ewolucji współczesnej muzyki elektronicznej. Operujący na pograniczu eksperymentu oraz rytmicznej muzyki do tańca, precyzyjny beat CDVA napiętnował prekursorów berlińskiego i frankfurckiego minimalistycznego techno z przełomu lat 80. i 90. Muzyka Clock DVA wywarła też znaczący wpływ na dalsze ewolucje muzyki klubowej. Pozostaje matrycą, do której odwołało się motoryczne industrialne techno jak i scena Electronic Body Music.
Korzenie Clock DVA tkwią w Sheffield w północnej Anglii - miejscu narodzin klasyków współczesnej sceny, takich jak Cabaret Voltaire, Human League, Heaven 17, ABC, Hula czy In The Nursery. Początki CDVA to czasy punkowej rewolucji lat 1970. Przewartościowanie uprawomocniające każdy eksperyment, łączenie tworzyw i emancypację wszelkiej twórczości. Stworzony przez młodocianych muzyków projekt, oparł się na fascynacjach awangardą sztuk wizualnych jak i awangardą muzyczną. Eksploracje muzyki eksperymentalnej krzyżowały się z inspiracją pop artem i Factory Andy Warhola oraz perspektywami rodzącego się właśnie electropopu.
Pierwsze nagrania grupy pochodzą z końca lat 70. ale pełnym debiutem DVA jest album White Souls in Black Suits, wydanym dla Industrial Records. Muzyka Clock DVA była zupełną antytezą tego, co mogło wydawać się „industrialnym stereotypem”. Z kulturą industrialną wiązała jednak Clock DVA eksperymentalność, psychodeliczność, obecność tzw. białego szumu, użycie pętli, oraz elektronika. Wydane w latach 80. kolejne albumy Thirst czy Advantage łączą postpunk, nowofalowy funk, cold wave z elementami tzw. death disco.
Od eksperymentalnego antypopowego, mrocznego postpunkowego quasi jazzu, granego z użyciem rockowego instrumentarium oraz sekcji dętej, Clock DVA ewoluował później w kierunku czystej elektroniki. Absolutna transformacja DVA dokonuje się pod koniec dekady eighties. Wydane już w latach 1990. albumy -Buried Dreams, Man-Amplified czy Sign - to kapitalne klasyki digitalnego techno electro. Albumy te stanowią kamienie milowe muzyki klubowej jak i elektronicznej awangardy. Muzykę CDVA budowały nowe syntetyczne brzmienia, niosła zarazem wielki potencjał pop. Była tak taneczna jak i poszukująca. Warty odnotowania jest utwór-manifest, zatytułowany The Hacker - antycypujący przyszłość, alternatywny taneczny hit, który ukazał się na wiele lat (1988r.) przed powszechną rewolucją internetu.
Mózgiem Clock DVA jest od początku Adi Newton – kulturowy erudyta, biegły w historii muzyki i sztuki, indywidualność, której obce są wszelkie limity popkultury jak i awangardy. Neofuturystyczna twórczość CDVA przenosiła do muzyki elektronicznej poszukiwania sztuki ** wieku, zwłaszcza ideę człowieka-maszyny oraz konstruktywistyczne postulaty ścisłego zespolenia człowieka i techniki. Audiowizualny koncept Clock DVA oprócz pierwszorzędnej muzyki, oznacza zawsze emisję informacji. Towarzyszące muzyce, poparte dojrzałym researchem wydawnictwa przywołują wizualne eksperymenty awangardy ** wieku, m.in. wynalazki El Lisickiego, Tatlina, aż do metafizyki Marcela Duchampa. Uwidacznia się tu szerokie spektrum inspiracji - od Lautréamonta po surrealizm, okultyzm i magię. Teksty, grafiki i video montaże CDVA eksponują związki z tradycjami kontrkultury, fascynację hermetyzmem, zjawiskami paranormalnymi jak i kinem popularnym lat 1940.-1950.
Hipnotyczna, postindustrialna muzyka CDVA wzbogaciła się w ostatnich latach o serie nowych wydawnictw, m.in. Neoteric, Re-Konstructed czy pełnowymiarowe: Post Sign i Noesis. Jak zawsze dotąd, Clock DVA zawiera w sobie jednako: eksperyment oraz popową atrakcyjność, czyt. taneczność.
W 2024 neotechniczne, bitowe i ambientowe brzmienia CDVA znów wyznaczają standardy nowoczesnej elektroniki. Formuła CDVA jest refleksem relacji: jednostka-technologia. Fascynacja nieskończonością kosmosu ewokuje w Clock DVA transmisję między czasem i przestrzenią, między brukiem a transcendencją, eksploruje pozaziemskie oraz prze wciąż ku nieznanemu. (txt: WS)
EGOIST
Egoist to solowy projekt, pochodzącego z Łodzi Kuby Włodarskiego. Pierwsze eksperymenty z produkowaną na komputerze PC muzyką elektroniczną zaliczył jeszcze jako nastolatek. Jako Egoist zadebiutował w pierwszych latach XXI wieku. W 2004 opublikował doskonale przyjęte demo. Odczuwalna fascynacja brzmieniami Front Line Assembly, krzyżująca się z inspiracjami Architect / Haujobb w żaden sposób nie przyćmiewała korzystnego wrażenia jakie wywołał odsłuch materiału Breaking Moment. Oprócz atrakcyjnych kompozycji, debiut Egoist okazywał wyraźnie spore kompetencje produkcyjne Włodarskiego. Wielowarstwowa muzyka zawierała dynamikę, puls i elektroidalny beat; ewokowała mroczną aurę planety opanowanej przez rasę biomechanoidów. Z równie dużym entuzjazmem odbierano koncerty Egoist (m.in. w Łodzi i w Krakowie 2005 / 2006), gdzie energia live wzmacniana była sugestywnym video. W owym czasie Kuba przeprowadził się do Krakowa, tam blisko związał się ze środowiskiem inicjatyw electro industrialnych SlaveStage. Zmiana miejsca zamieszkania oraz pozamuzyczna kariera zawodowa na wiele lat powstrzymała rozwój Egoist. Rok 2021 okazał się kolejnym "breaking moment" w dziejach Egoist. Sensacyjna reedycja pamiętnego Breaking Moment potwierdziła jakość archiwalnego debiutu. Materiał ukazał się na cd w słowackiej oficynie Aliens Production z Bratysławy. Wyżej wymieniona wytwórnia jest odpowiedzialna także za ostatni dotąd materiał Egoist, zatytułowany Phantoms.
Egoist live wspierany jest przez Wojciecha Króla (Kr-Lika) znanego z projektów Controlled Collapse i Clicks. (txt:WS)
Advertisement
Event Venue & Nearby Stays
Fabryka Sztuki, Lodz, Poland